Wat eigenlijk het belangrijkst is, is dat de ochtend-recitatie om half vijf (opnieuw) is ingevoerd. Deze diensten duren gemiddeld 1 à 1,5 uur waarna de slaapplaatsen moeten worden opgeruimd, en pas daarna wordt ontbeten, etenskommen gewassen, om vervolgens aan de slag te gaan. En daarna, aan het eind van de arbeidsdag wordt gebaad en gerust, en overigens is er na de middagmaaltijd ook een ruime rustpauze (avond-eten komt per traditie niet voor tenzij iemand dit om medische redenen nodig heeft).

Die middagmaaltijd is een gezamenlijk gebeuren die vooraf wordt gegaan door recitaties waarin er aan wordt herinnerd dat voedsel er uitsluitend is om het lichaam in stand te houden, een lichaam waarmee en waarin bevrijding behaald kan worden, het enige doel van het monastieke leven.
Er wordt dan tevens dank gezegd aan de landbouwers, de arbeiders in de voedselindustrie, en aan diegen die het voedsel bereiden. Ook op deze wijze wordt het besef van gemeenschap in stand gehouden. We hebben daar niet te maken met arbeiders die de schaft doorbrengen op de plek die ze zelf kiezen: in de keet of ergens op het terrein, zoals die Shaolin-monniken met hun bezorgde maaltijden kennelijk deden.
Overigens valt daarbij wel op dat ze zo te zien een behoorlijk zakgeld kregen/krijgen: de "afhaalchinees" en games kosten het een en ander.

In streken waar het om 6 uur 's-avonds donker is, is zo'n dagindeling goed te doen. Het eind van de dag wordt dan opnieuw met een recitatiedienst beëindigd waarna de moniaal vrij is om te doen wat z/hij voor eigen activiteiten heeft gekozen: meditatie, studie, met de handen in de klei of op papier of palet, etc.

De doorsnee burger die zich 's-morgens nog eens omdraait en voor de rest van de dag de boel een beetje de boel kan laten zal deze monastieke levensstijl vandaag "afmattend" vinden; maar zijn/haar (groot-)vader/(groot-)moeder, ook die van Yating Yang, wist niet beter.