|
|
Hoewel de deuren van de Mahabodhi-tempel op 21 september weer open gingen blijft het heel stil, schrijft Vinod Rathore(1) op 4 oktober. Dat is het gevolg van de COVID-19-pandemie die in India zoveel slachtoffers heeft gemaakt, en waar allerlei maatregelen voor zijn genomen, zoals een hele of gedeeltelijke lockdown.
In tegenstelling tot andere levensbeschouwingen waar samenkomsten de kern van het religieuze leven uitmaken, is het binnen het boeddhisme nooit gewoonte geworden om met grote regelmaat bijeen te komen, waarbij het aanwezig zijn van het individu als maatstaf voor zijn/haar geloofsbeleving wordt beoordeeld. Binnen de Boeddha-Dharma geldt als een van de te volgen paden naar verlichting het zijn van een goede buur, resp. een goede vriend (kalyanamitra/kalyanamitta). Niet ieder is geboren als verpleger, maar het minste dat we toch kunnen doen is anderen niet in gevaar brengen door ons eigen gedrag. Als dan gezamenlijk gevierde hoogtijdagen overgeslagen moeten worden, dan zij het zo.
Bij een artikel over het einde van de regentijd-retraite voor theravāda-monialen in Laos, plaatste The Star een foto van een roeiwedstrijd in van die langgerekte boten.
Het is alweer heel wat jaren geleden dat ondergetekende een onderschrift maakte bij de foto van een half-afgebroken fries op het Angkor-complex in Cambodja. Mennekes dragen daarop het voorste stuk van zo'n boot naar de baray voor een roeiwedstrijd. Archeologen hadden nog niet uitgevonden wat die fries voorstelde, maar toen ze 't eenmaal lazen hoorde ik vanuit de verte een langgerekt oooooh! Sindsdien heeft die gemeenschap natuurlijk het "stukje" kennis overgenomen, zonder verwijzing naar de bron, want van die monniken en nonnen, van die griezels bij wie we ons niet op ons gemak voelen, want ze zijn te wijsneuzerig en gaan ons maar beleren, daar naar verwijzen! mooi niet!
(1)
Vinod schrijft dat de bezoekers "god" willen zien (boeddha). Het is een "stukje" onwetendheid vergelijkbaar met dat van een finse medewerkster van National Geographic die zich toch specialist aziatische studies noemt. Zij kwam op ongeveer dezelfde dag tevoorschijn met het woord "sadhu": een boeddhistische monnik is een "sadhu", schreef ze. Wat het wel is heeft Shravasti Dhammika uiteengezet. Het lijkt er op dat we een heel nieuwe generatie zogenaamde specialisten weer helemaal opnieuw, van voren af aan moeten gaan voorlichten over de meest elementaire dingen.
En dan is het niet alleen een nieuwe generatie, maar ook de oudjes die vastgeroest zitten in hun eigen gelijk, zoals die persoon die al vijftig jaar in Chiang Mai woont, een frans onderzoekscentrum naar Azië-studies ter plaatse leidt, en nog steeds het lelijke woord "bonze" gebruikt. Er in 50 jaar niet toe gekomen om eens "monnik" te zeggen, of "phra".
Bij het begin van de tweede golf academische belangstelling voor het boeddhisme verwachtten veel van dergelijke heren dat die door kwezels onnozel gehouden monniken zich onder hun gehoor zouden gaan scharen om nu eens werkelijk te leren hoe dat in mekaar zit met dat boeddhisme. Toen ze niet kwamen, die monniken die een beetje in hun vuist lachten, waren de rapen gaar: ze wilden zelfs niet van ons, de Leitkultur, leren.
Als er ergens een overduidelijke demonstratie is geweest van een neo-koloniale gezindheid, dan was het wel in de hallen, studiekamertjes, en gangen van de Azië-studies.
|
|
|
| |
|
|
|
Nieuws over Boeddhisme is een productie van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme.
De paginas bestaan sinds december 2004.
| 
Stichting onder nummer 20138036.
|
| |
