■
Het verhaal over Boeddha's terugkeer naar het huidige Nepal (de Terai), enige tijd na zijn Ontwaken, is te vinden in de bespreking van een van de boeken van de
Avatàmsaka soetra, en wel het verhaal over het "parenwonder". Pas toen geloofden de Nepali, c.q. de Newá
(1) hem — zo'n beetje. Dat neemt niet weg wat ze hun eigen levensbeschouwelijk-religieuze weg zijn blijven volgen, na een geruim aantal eeuwen met medeneming van onderdelen van de boeddhistische leer; Boeddha (Sakyamuni, Gáutam, of Gótama was en is immers Nepá[l]'s meest beroemde zoon).
Shranup Tandukar's artikel in de
Kathmandu Post gaan we hier uiteraard niet overdoen. Voor een paar aspecten wordt alleen verwezen naar de
Newa[r]-ontstaanslegende, naar het festival dat
samba[t] wordt genoemd, naar de hindu-newa
Swayambhu purana, naar een pagina waarop ook een van de voorgaande boeddhas, Vipáshin (Nep.: Bipaswi) voorkomt, en naar de Newá[r] opvatting over de figuur van de eerstbekende Boeddha
Dipánkara (Nep.: Dipánkar).
Dat laatste, dat over Dipánkara Boeddha, verklaart ook zo'n beetje waarom burgers die zich op hoogtijdagen in de functie van Newa-priester voordoen Dipánkar-beeldjes zegenen. "Je moet maar durven" zouden de "steile" boeddhisten zeggen, Boeddha zegenen, en niet andersom — ook meegenomen dat de historische Boeddha falikant tegen het gebruik van "zegenen" was.
(1) De Nepali lijken de eigen uitspraak van verschillende namen te zijn gaan promoten en hebben daarmee afstand genomen van de verbasteringen en uitspraak-regels uit de angelsaksische periode. Zo zien we Nepal nu verschijnen als Nepa, Newar als Newa, Sambat als sambá, Dipánkara als Dipánkar, purana als puran, en Vipashin als Bipashi.
Stichting onder nummer 20138036.