Of dergelijke conferenties ook met hindus, jaïns, sikhs, en moslims worden georganiseerd is hier niet bekend. Wel valt op dat deze conferenties plaatsvinden in landen waar het rooms-katholicisme in het verleden onbekend, en vaak onbemind was, maar nu enigszins aanwezig, voorzover toegestaan door de respectieve overheden. Deze bijeenkomsten zullen dus verstaan moeten worden als diplomatieke missies teneinde een aanwezigheid in het land van vestiging te consolideren.

In Vietnam is, gezien de ook religieuze spanningen tijdens de achter ons liggende Vietnam-oorlog, een dergelijke toenadering tot de boeddhistische monniksgemeenschap door de laatst-genoemden nooit gewenst geweest, en nooit gelukt. Maar de UCA, de Union of Catholic Asian News, meende op 19 mei te weten dat de Vietnamese boedhisten hopen op een bezoek door Leo XIV.
In een door boeddhisten uitgegeven krant als de Phat u Vietnam werd gesteld dat men "hoopt op vooruitgang in de interreligieuze dialoog."
Gesteld moet worden dat wijlen Thich Nhat Hanh nogal open stond voor invloeden vanuit het christendom. Maar of de Phat u Vietnam de mening van een meerderheid onder de boeddhistische bevolking verwoordde mag betwijfeld worden. Eerder zal er een zekere onverschilligheid jegens de rooms-katholieke kerk en andere missionerende genootschappen zijn.
Een ander verhaal is het met betrekking tot bergvolkeren die hun eigen religieuze praktijken en opvattingen hebben. Geplaatst tegenover een boeddhistische sangha die zonder uitzondering zegt "u bent van harte welkom, maar u moet wel zelf komen, want wij gaan u niet halen resp. proberen te overtuigen", zijn ze tot nu toe uit de tempels weggebleven, en zullen zich in bepaalde dorpen vereerd voelen door de actieve belangstelling die christenen jegens hen hebben, ook met materieel voordeel in het achterhoofd.