Volgens Britannica heeft de definitie van het inmiddels in onbruik geraakte woord "semiet" te maken met taal (en niet met een eveneens problematisch woord als ras). Om precies te zijn, is het semitische een taalsysteem met alle kenmerken van streektaal en dialect van dien. Zo'n taalsysteem wordt gesproken door verschillende bevolkings-groepen die overigens geen dna-overeenkomst hoeven te hebben. Vergelijk het met Britten en Singaporeans die het engels als voertaal hanteren maar verder geen dna-overeenkomsten hebben met het gros van de inwoners van het Verenigd Koninkrijk.
De anthropologie heeft het dan over al dan niet overeenkomende "haplo-groepen". Andere wetenschappen houden het bij "dna" of "genen".

Aan het woord antisemitisme denkend moeten we in overweging nemen dat in een land als Israël het woord antisemitisme zo levend mogelijk wordt gehouden. Daarbij bedoelt men niet een verwijzing naar het semitische taalsysteem, maar hanteert het woord (anti-)semitisme als omschrijving van een geloofs-gemeenschap, het jodendom, die in de volle 100% stamt uit het Palestina dat sinds de zionistische beweging voortgaat onder de nieuwe naam Israël.

In dat nieuwe Israël, zp stelde een joodse geleerde uit de New York-regio, mag geen dna-onderzoek plaatsvinden omdat dan, volgens kenners, duidelijk zou worden dat maar heel weinig Israëliërs regionale roots heeft. Zou dat bekend worden, dan zou de claim op het woord semitisme als omschrijving van het per definitie Palestina- c.q. Israël-gebonden jodendom in het water vallen.

Kijken we met heldere en onbevooroordeelde blik naar de situatie in die regio, dan zouden we kunnen zeggen dat het hele Nabije Oosten, voorzover het dit semitische taalsysteem betreft, semitisch genoemd moet worden, dit in tegenstelling tot de na WOII erheen gemigreerde families vanuit Oost- en West-Europa, Noord-Afrika, Ethiopië en verder op deze planeet die geboren werden binnen andere taalsystemen.