Als voorbeeld dit bericht in A Rich Life. De andere nieuwsorganen hadden exact dezelfde tekst.
Die kopietjes hebben het over de oudste boom in China — niet in de wereld; die staat ergens in een Amerikaanse woestijn verfrommeld en onaanzienlijk te wezen — maar die op het terrein van de Baima-tempel (foto boven) staat, de "tempel van het witte paard", het paard dat het manuscript op zijn rug meedroeg dat als eerste China werd binnengebracht.

Acht niet meer in het wild voorkomende boomsoorten, zo wordt gemeld, worden aangetroffen op Chinese tempelterreinen. Welke die acht zijn werd echter nergens echt duidelijk gemaakt. Wel werd er gewezen op de bànjan-boom (schrijf: banian), d.w.z. de bodhiboom die, net als de spaanse aak in noordwest Europa, overal groeit als gras tussen en over de stenen. En men wijst op de (Indiase naam) sal-boom die bij ons bekend staat als de rubberboom, ook niet zeldzaam.

In ieder geval krijgt de lezer mee dat het boeddhisme van China iets kent als de "Five Trees and Six Flowers". Die vijf bomen zijn Peepal (Ficus religiosa), Belpatra (Aegle marmelos), Banyan (Ficus benghalensis), Amla (Phyllanthus emblica), and Ashoka (Saraca asoca).

Hoezeer we in de komende jaren last gaan krijgen van met behulp van AI verzamelde "feiten" bewijst de eerste entry op Google Search wanneer het gaat om die 5 bomen. Dat AI-overzicht heeft dan: Banyan (Ficus religiosa), Council tree (Ficus altissima), Talipot palm (Corypha umbraculifera), Betelnut palm (Areca catechu), en Borassus (palmyra palm).
Van die hele AI-lijst klopt er één. De rest lijkt er bij te zijn gehaald omdat iemand die de zoekopdracht schreef daar wellicht iets als "temple compound" aan toevoegde. In ieder geval lijkt die zoekende figuur geen kaas gegeten te hebben van zijn onderwerp omdat zoiets als betelnoot absoluut taboe is onder de gewijde boeddhistische gemeenschap. Stel je voor: toegesproken worden door een moniaal met tanden die de kleur van een bevergebit hebben!