Het indiase blad The Statesman had op 24 oktober 2004 een mooie bijdrage van Sedeshna Sarkar die de 93-jarige Karl Hendrik Wagner ontmoette, tot zijn dood Sógata genaamd, die na zijn desertie uit het Nazi-leger op de lange latten stapte en een paar dagen later in Noorwegen, en van daaruit in Zweden arriveerde. Eenmaal getrouwd, en lid van de Theosofische Vereniging, begon zijn levenslange geschiedenis met boeddhisme (zoals de theosofie dat wil zien).
De Wagners wilden er meer van weten, en het echtpaar reisde in 1953 naar India en Nepal. Daar namen ze officieel toevlucht tot het boeddhisme onder monnik Amrita-nánda. In 1955 werd mevrouw Wagner non en kreeg de naam Amita Nisàtta dat letterlijk "oneindig" betekent, en vijf maanden later volgde haar echtgenoot dit voorbeeld en is vanaf die tijd bekend als Sógata (verder Sugata), hij die de gelukkige weg begaat.
Na verloop van tijd keerden beiden terug naar Noorwegen en gingen terug naar het leken-bestaan. Maar 1960 vond Amita Nisatta en Sugata opnieuw in Nepal, gewapend met drie Leicas. Iedere winter brachten ze door in Mustang en fotografeerden de "devil dance", de dans die het kwaad moet verdrijven en vrede op de wereld moet brengen. Tot vóór de komst van beiden werd deze dans en haar betekenis altijd verborgen gehouden voor vreemde ogen; zij waren de eersten die het hele gebeuren van binnen en van buiten konden waarnemen. Niettemin drongen de lamas er op aan dat Sugata de zwart-wit foto's die hij maakte niet aan anderen zou tonen opdat er geen verdraaide opvattingen over deze vorm van Boeddhisme beleven zouden ontstaan.
Op zijn reis door Mustang kwam Sugata in het plaatsje Chhairro met zijn tempel (gompa) die rond 1800 was gebouwd. Deze gompa maakte diepe indruk op de duitse Noor. In 2001 was hij er weer, om te ontdekken dat de laatste monniken en nonnen de plaats in 1970 verlaten hadden: "regenwater had de muurschilderingen vernietigd, en de gompa was leeggeroofd."
Eenmaal terug in Kathmandu ontmoette Sugata echter de 61-jarige monnik Shashi Dhoj Tulachná die in die regio geboren was. Wat nog opmerkelijker was, zegt Sarkar, "was dat Tulachán, zelf een thanka-schilder, deel uitmaakte van een plaatselijk initiatief, de Kali Gandaki Foudation Trust, die geld bijeen probeerde te brengen om de Chhairo-gompa te redden."
En zo werden 50 jaar nadat ze genomen waren Sugata's foto's toch aan de openbaarheid prijs gegeven, en gepubliceerd in zijn autobiografie: Bird of Passage (vogel op doorreis). De opbrengst van het boek heeft een bijdrage geleverd aan de restauratie van de gompa. Een californisch initiatief, de Cultural Restoration Tourism Project, heeft het leeuwendeel van de restauratie voor haar rekening genomen.
In een video die in 2004 werd opgenomen, en in 2014 online werd gezet, spreekt de vrouwenstem over "Boeddha's second incarnation". Dat is een traditionele Himalaya-opvatting van Padma-sambhavadie boeddhisten uit die regio beschouwen als de terug naar de aarde gekomen Boeddha. Deze opvatting leeft alleen in de Himalayas en nergens anders. Alle andere boeddhistische tradities, voorzover ze boeddhaschap in de toekomst projecteren, hebben het over Maitreya als volgende Boeddha, die geen kopie van de vorige is, ook al is de verwachting dat hij intrinsiek hetzelfde zal onderwijzen.
Verder wordt er uitleg gegeven over de chorten (spreek: dzjórten). Die uitleg is geldig voor de chorten alleen, en niet voor elders voorkomende stoepas of pagodas.
Ergens rond 39:40 min. vinden de bergbeklimmers een grot waarin de mantra "Om Ah Hum" op de muur geschilderd staat. Het blijkt in een streek voor te komen waar de "zwarthoed" Kagyu-monniken leefden, de sectie die esoterie bovenaan de praktijklijst heeft staan. Er is een verklaring van de betekenis door Lama Thubten Yeshe: Om = zuivering van het lichamelijke, Ah = zuivering van de spraak, Hum = zuivering van de geest. Er zullen kringen zijn die er weer een andere verklaring voor hebben.
Het is jammer dat de vrouwenstem tegen het eind van de video maar één keer het woord mándala goed uitspreekt: mándala, en het overigens heeft over "goden" ook in het geval van boeddhafbeeldingen in een 15de eeuwse gompa in Opper-Mustang die op dat moment werd gerestaureerd door een italiaanse archeoloog-restaurateur. Maar verder is het een mooie en informatieve productie.
