■ Een hinduïstisch blad als Hindupost dat gemaakt lijkt te zijn om de misstanden jegens hindus onder de aandacht te brengen, had eens te meer een verhaal over twisten tussen hindus en moslims in India.
In de deelstaat Uttar Pradesh, in de plaats Azamgarh was de lieve moslimjeugd op pad gegaan om een vrouwenfeest voorafgaand aan een hindu huwelijkssluiting te verstoren met gescheld en handtastelijkheden.
Wanneer we op de kaart kijken, dan zien we dat in deze deelstaat een cluster dorpen en stadjes ligt die in de Moghul-periode gesticht moeten zijn geweest. We zien namen als Nizamabad, Muhammadabad, Ibrahimpur, en Siddikpur, plus nog wat andere die een minder uitgesproken islamitische naam hebben.
In het artikel lezen we dat er tenminste in Azamgarh een migratiegolfje is ontstaan van hindus die het niet meer trekken.

Dergelijk op eigen stellingen, d.w.z. naar "eigen" buurten en stadjes trekken waar er geen of weinig negatieve invloed van buitenaf kan doordringen zien we overal. Met name in een land als Nederland wordt dat zeer negatief ervaren, het geloofsartikel over samen doen, terugvoerend naar het Griekse demokratia heeft immers geleid tot een ideologie van massa maken waarmee je dingen kunt bereiken, van een Algemene Nederlandse Wielrijders Bond tot collectieve ziektekostenverzekering.

Die overweging vinden we in Azië eigenlijk niet, of toch maar heel middelmatig. Leider zijn, zonder last of ruggespraak richting kunnen geven en strategieën kunnen uitzetten maakt dat de Aziatische mens niet zo'n probleem heeft met wat hier autocratisch genoemd wordt. Z/hij, de leider, wordt er voor betaald of heeft er voor gekozen. Wel, doe het dan ook, zegt de mens van langs die kant van de planeet.
En daarom wordt daar een leerrede als de Rhinoceros Soetta beter ontvangen dan in "het westen".

In die leerrede geeft Boeddha, of althans iemand die zijn woorden tot een leerrede heeft gesynthetiseerd, een heel aantal voorbeelden van situaties waarin het individu er beter voor kiest zijn/haar weg alleen te vervolgen. Bijvoorbeeld zij die geen kinderen willen, personen in een problematische relatie, iemand die zich in een gezelschap als gevangen ervaart (de baan eist zoveel tijd dat z/hij niet aan de werkelijke taak toekomt). Daarover zegt de tekst "leef dan alleen zoals een neushoorn dat doet". (Maar, zo vervolgt de tekst, "Mocht je vrienden vinden die helder van geest en waakzaam zijn, mensen met wie je content kunt samenleven, ga dan met hen voort, in vreugde en vol aandacht.")