■ India heeft de extreem slechte smaak om zelfs bij Rusland in het gevlei te willen blijven door hen een tentoonstelling in de maag te splitsen met "boeddhistische relieken". Het blijven hard pratende mannen met te opzichtige gouden ringen en kettingen. (We schoppen maar eens tegen schenen, misschien helpt het.)

De Tribune van 20 augustus meldde dat een en ander naar Elista zou gaan, en daar (31 augustus) al weer weg is, want tentoongesteld tussen 25 en 28 augustus.

De toezegging werd op die 20e voorafgegaan door een "delegatie vanuit Rusland die in India was aangekomen ter voorbereiding van het "Third International Buddhist Forum" in Elista" gehouden.

Dit al eerder naar het buitenland gezonden stoffelijk restant van de historische Boeddha — althans er wordt hier van uitgegaan dat dit het is — werd al eerder deze zomer de grens overgebracht, deze keer naar Sri Lanka. In die dagen ontstond er wat rumoer omdat de een of andere Indiase snorremans het tandreliek (een snijtand, zegt men) had gefotografeerd en online gezet: onbeschaafd, een no-no.

En in Kalmykië, in Elista, wordt dan ook een standbeeld van Sakyamuni Boeddha neergezet, en dat is dan een gift vanuit India; het beeld blijft staan.
Dat mag ook wel, in zijn oorlog tegen Oekraïne heeft Putin vooral manschappen vanuit de satelietstaten naar het front gestuurd, waaronder Kalmieken. Een standbeeld als kadootje van je beste vriend in New Delhi is dan wel het minste wat er af kan.

Om het hele beeld helder te krijgen. Echte of vermeende bot-, resp. tandrelieken van Boeddha worden her en der door Azië gesleept.
Tussen mei en juni leende India Boeddha-relieken uit aan Vietnam. Een jaar eerder gebeurde hetzelfde richting Thailand tijdens de regentijd-periode-cum-koninklijke verjaardag.
Beijing wil niet achterblijven. Een echte of vermeende tand van Boeddha die doorgaans in de Lingguan-tempel wordt bewaard ging in december 2024 ook naar Thailand, "uitgebreid gepromoot", zo stelde Asia Times van 25/26 augustus het, "door Thaise elites" (niet zelden met Chinese roots).

Een en ander toont een immens gebrek aan respect jegens de stichter van wat we nu boeddhisme noemen, en in feite ook jegens de boeddhistische gemeenschap wereldwijd. Hetzelfde disrespect werd hen mede ingegeven door academici die het meesmuilend en met opgetrokken neusje hebben over "boeddhistische goden" zodra ze het in hun "papers" en boeken moeten hebben over de boeddhistische iconografie rond bodhisattvas. Het luidt de eeuwen in waarin Boeddha's Leer vergeten zal raken. Voordeel is dan weer wel dat na verloop van wewetenniethoeveeltijd opnieuw zo'n verlichtte over de wereld zal gaan om de kruik weer overeind te zetten.