|
In de 19de eeuw schilderde Caroline Dudley een portret van Kinheche, iemand uit de Chikasaw-stam in Noord-Amerika. Het is een van de weinige portretten waarin "een Indiaan" wordt afgebeeld als een zachtaaardig menselijk wezen.
|
Zen-lakwerk noemt The Union de zwaar-bewerkte kommen en schalen die de Californische onderneming "Kodo Arts Japanese Antiques" in november tentoon stelde. Nog eens: "boeddhistische kleding", boeddhistische thee", "zen lakwerk" bestaat niet. Men associeert een bepaalde stijl — terecht of ten onrechte — met deze levens-beschouwing maar dat is "invullen" zoals de meisjes dat noemen. Nog afgezien dat de hier getoonde stukken toch iets te bont zijn om de benaming zen waardig te zijn.
|
Architectenbureau Enter Projects Asia heeft in Chiang Mai een gallerie verbouwd tot een hal gemaakt van rotan. Er staat nog niets op de plankjes, maar de ruimte op zich is al een kunstwerk.
|
In een van de vorige NoB's hadden we het nog over de eigenaars-stempeltjes op chinese en japanse prenten, en of dat soms niet iets te veel is. De prent van "het nobele paard" (Jungutu) van Gong Kai (1222-1307) heeft er ongeveer 35. Dus zo'n 35x van hand gewisseld. (downloaden = vergroten)
|
De Khmer Times had het bericht dat de "hal van de dansers" op Ta Prohm weer open is. Hier hebben sinds 2010 in totaal 118 indiase en cambodjaanse restaurateurs aan gewerkt. Zowel de fundering als het dak zijn hersteld. Voor India was het een ambassade-project.
De architectuur, zo lezen we, is die van de Bayon uit de late 12de, vroege 13de eeuw.
Voorheen heette het complex de Raja-vihāra (koninklijke-vihāra), →
|
ca een kilometer verwijderd van Angkor Thom en aan de zuidkant van de "oost-Baray", het oostelijke bassin of reservoir. De opdrachtgever was [d]Jaya-várman de Zevende, en als zodanig is het een van de weinige voluit mahāyāna-boeddhistische bouwwerken op dit complex.
|
In de indiase deelstaat Andhra Pradèsh heeft prof. Kàndula Sávitri, met een ploeg uit het "College for Women" een in deze eeuw nog niet eerder waargenomen stoepa gevonden, met inscripties en beelden van boeddhas en devas, door →
|
India koppig "idols" genaamd, naar de verondersteld leven hebbende godenbeelden uit het hinduïsme (murti). Er is een boeddhistische inscriptie aangetroffen, en daarnaast nog enkele die de devotie jegens de hindugod Shiva als onderwerp hebben. Er zijn dan ook restanten van Shiva-verering aangetroffen, hetgeen ons staaft in de vaststelling dat deze hindu-stroming zich aanvankelijk op boeddhistische vestigingen heeft gehecht zoals een varen dat doet op een boom.
De twee structuren ter plaatse worden geschat op de 15e eeuw.
|
Lost in History had deze heel imprecieze tweet. Waar is die bibliotheek? Zijn ze werkelijk van mening dat er maar 1 bibliotheek is met tibetaanse werken? Wie vertelde hen dat er maar 5% van is vertaald? Wie heeft de werken geteld en geïnventariseerd? Zijn het originelen of zijn er kopietjes van gemaakt die zich elders bevinden?
|
Daarentegen behoeft de studie van India's oceanografische dienst weinig verdere uitleg, hoewel we bij de door India gehanteerde naam "Ram[a] setu" niet anders kunnen denken dan "national chauvinism". Anderen, met name de christenen die een zekere tijd Sri Lanka bezetten, noemen deze inmiddels onderwater staande landbrug tussen India en Sri Lanka "Adam's Bridge". Ook dat is chauvinistisch. De oudste benaming is een neutrale: Set Bandhai, d.w.z. Zeebrug.
|
|
Het koreaanse persbureau YNA liet weten dat de Samguk-yusa, de geschiedschrijving van de drie koninkrijken op de Unesco werelderfgoedlijst is gekomen.
Er wordt geschreven dat dit een boeddhistisch werk is, maar dat is feitelijk onjuist. Het werd weliswaar samengesteld door Il-yeon sunim, maar het komt zomaar voor dat we het ook nog wel eens over niet-boeddhistische onderwerpen hebben. Een geschiedkundig werk is een geschiedkundig werk.
|
|
|
Stichting onder nummer 20138036.