|
|
Bij Bonhams werd vorige maand een koperen-legering beeld geveild dat Man-joesh-ri (schrijf: Manjushri) moet voorstellen. (In India zou zo'n legering "asta-dhatu" worden genoemd: 8 elementen.) Het werd gemaakt tijdens de Ming-dynastie, en draagt het stempel van de Yongle-periode (1402-1424).
De figuur wordt getoond met het zwaard waarmee onwetendheid wordt doorkliefd — volgens de noordelijke boeddhistische stromingen.
De eigenaar wilde er $6,000,000 - 8,000,000 voor hebben. Wennen doe je nooit aan dergelijke idiote bedragen.
|
|
William Dalrymple, uitgesproken chroniquer van het indiase verleden plaatste een verslag in de New York Review of Books onder de kop: "Levendig, Lawaaierig Boeddhisme".
Sommigen onder de ouderen zullen zich de verontwaardiging herinneren van een heer die in een nederlands boeddhistisch tijdschrift verslag deed van zijn bezoek aan een "tibetaanse" tempel. Hij had verstilling en absolute soberheid verwacht en kreeg een overdaad aan kleuren en de snerpende geluiden van geïmproviseerde muziekinstrumenten: "als het zo moet hoeft het van mij niet". Hij weg. De glimlachers bleven achter.
Dalrymple begint zijn artikel met een verwijzing naar Phani-giri, de slangekop-heuvel (ook Peter Skilling's publicatie). Zie foto.
Verder heeft hij het over Nagar-[d]juna-konda ( Nagarjunakonda, ook hier), en de rest kunnen we lezen na het nemen van een abonnement op de NYRofBooks.
|
|
De Phoenix-hal bij de Byōdō-in, in Kyōtō, had in het begin, zo schrijft Kensaku Nishida op 1 september, een dakbedekking van grijze steen zoals we dat vandaag zien, maar de wat lager liggende structuren hadden houten daken.
De bevindingen werden openbaar gemaakt ter gelegenheid van het 970-jarig bestaan van dit complex dat in eerste instantie werd gebouwd door iemand uit de Fujiwara-clan, Fujiwara no Yorimichi.
Een deel van de houten daken is in later eeuwen gebruikt voor timmerwerk binnenin de tempel.
Op tekeningen zien al die heren er ongeveer hetzelfde uit, maar dit standbeeld toont bedoelde stichter met een nieuwerwetse hoofdbedekking en zonder sikje. Hij week in zijn boeddhisme-beleving dan ook wat af van zijn voorgangers, en van zijn omgeving.
Phoenix heet in het japans hōō.
|
|
In een tentoonstelling in Honfleur, Frankrijk, werden in het plaatselijke museum schilderijtjes getoond van Max Touret, een van de onbekende meesters uit die streek.
De krant toonde onderandere deze "Nature morte" (stilleven) van 81 X 54 cm waarop we een standbeeldje zien van Padma-paani (z/hij die de lotus (padma) draagt).
Touret leefde dan ook in een 19e eeuw waarin "chinoiserie" verzamelen een belangrijke hobby van de bourgeoisie was. En zoals vandaag werd zo'n beeldje neergezet als decoratie, zonder enige kennis over de inhoud en achtergrond ervan.
|
|
De ovens van Dehua worden ze in de chinese staatspers genoemd. We hebben het dan over het witte porselein, het "Blanc de Chine", zo beroemd vanwege zijn kleur en dunheid. Daar worden ragfijne beeldjes van gemaakt, die overigens niet allemaal wit worden gelaten; enkele zijn ook gekleurd.
Tijdens een drie maanden durende tentoonstelling in het nationale museum in Beijing is onderandere dit voorbeeld van een Quanyin in vrouwelijke gedaante te zien (NL spr.: kwan-jien).
|
|
Het is niet zo dat de legendarische figuur van Dhrishta-dyumna alleen binnen het hinduïsme bekend is als een van de figuren die, zwaard in de hand, door het epos de Mahā-bhárata gaan. Onder de bovengegeven doorklik zien we dat ook indiase (bharati) kunstenaars uit de Mughal-periode scenes uit zijn leven weergaven.
Dat wil zeggen dat zowel het hinduïsme als de (indiase soefi-)islam deze en andere figuren uit het epos willen zien als mensen van vlees en bloed (voor Europa vergelijkbaar met de halfgoden uit de Griekse geschiedenis).
Dit beeldje werd welwillend aan Cambodja teruggegeven door George Lindemann, volgens Art Daily van 13 september (en anderen, en hemzelf) een "miljardair kunstverzamelaar en filantroop". Hij liet een 33-tal standbeeldjes na waar hij minstens $20 miljoen dollar voor betaald zou hebben, wel wetend dat ze uit roof verkregen waren. Dus dan kun je filantropisch doen, stelde Boeddha in gesprek met een regionaal heerser, maar wanneer je er niet naar leeft, dan dan schiet je er in je streven naar verlichting nog geen centimeter mee op. Rechtschapenheid is een van de eerste vereisten op dat pad. →
|
(Ook van dit figuurtje ontbreken de voorarmen, net zoals in het geval van de hier afgebeelde Duryó-dhana, ook uit de Mahā-bhárata. Is hier ooit sprake geweest van opzet, van een bewust en letterlijk de macht ontnemen van een beeldje dat door (een deel van) het hinduïsme gezien kan worden als een "murti", een leven hebbende representatie?
Het kan zijn dat boeddhistische monniken die zich na verloop van tijd in de leegstaande tempels vestigden hier de zaag hebben laten hanteren in de gedachte van "in onze tempel geen wapens." Dit is een voorbijkomende gedachte en geen bewijsbare redenering.)
|
Ouest-France liet op 22 september weten dat de thaise site 'Si Thep' (Thep = stoepa) op de culturele erfgoederenlijst van de Unesco is terecht gekomen. De foto hier toont de restanten van de stoepa, het twitterix-bericht (in het krantenartikel) toont de overblijfselen van een andere inmiddels opgeknapte site, opgeknapt voor wat betreft zichtbare funderingen. De stoepa vertoont de baksteen-architectuur waarvan aangenomen mag worden dat ze geïntroduceerd werd door (rondreizende) bengaalse handwerkslieden.
Het bericht heeft het over een gedeelde boeddhistische en hinduïstische cultuur. Wij zouden het woord Khmer willen gebruiken. De restanten worden toegeschreven aan de periode van de 7e tot de 10e eeuw (dus totaan de periode waarin Cambodja het zat was voortdurend vanuit de grensregio aangevallen te worden en zelf ten aanval ging, met bijna totale vernietiging van de Khmer-Angkor-vestigingen tot gevolg.) →
|
Vlak voor het officieel opnemen in de Unesco werelderfgoedlijst, op 14 september, van de archeologische site Si Thep (spr.: si teep), zo meldde persbureau AFP via de Yahoo nieuwsdienst, overspoelden toeristen de site om daar selfies te maken en dergelijke.
Manan Vàtsya-yāna schreef dat de lokale bevolking last had van de "horden nieuwe bezoekers" die er genoegen in schepten de ruïne te beklimmen (en dus stenen los te schoppen). De overlast werd zodanig dat er gekeken werd of een verscherpt toezicht mogelijk zou zijn.
Het Khmer-boeddhistische complex is ca 1500 jaar oud.
|
Aan het engelstalige blog over de Bujang-vallei in Maleisië (spreek: boedjàng) is een alinea toegevoegd over een onlangs blootgelegde site te Bukit Choras (spreek: dzjoràs), eveneens in de staat Kedah (kedaa).
Wat in het artikel de taal het Pāli wordt genoemd is, vanuit de verte gezien, waarschijnlijk het Brahmi (foto). Het "Sains" in "Universiti Sains" in het krantenartikel = science = wetenschap.
|
|
"Het Smithsonian" zoals het instituut wordt genoemd gaf op 28 september het woord aan Christopher Parker die meldde dat uit de "Los Angeles Gallery", een dependance van het hoofdkwartier in Washington DC, een boeddhabeeld was gestolen ter waarde van $1.5 miljoen. Het instituut had het beeld dus laten taxeren, en er werd een heel duidelijke foto online gebracht van wat hier wordt gezien als een representatie van Vairocana Boeddha.
De diefstal moet goed voorbereid zijn geweest; de dief of dieven wisten wat ze wilden hebben (en we mogen er van uitgaan dat ze daarom in opdracht hebben gehandeld).
Het beeld zou ooit gemaakt zijn door iemand met de naam Tadazou I-inuma, die ook Ryozen wordt genoemd. Hij behoorde tot het tendai dat een zekere mate van esoterie beleeft. In het artikel lezen we dat het ooit heeft gestaan in Yudo-no-San-tempel op de berg Yudono (Jap.: "san", Chin.: shan = berg).
Hoe het beeld in Amerika terecht is gekomen meldt Christopher niet, wel liet hij de galerie-beheerder aan het woord die zei dat het beeld zo bekend is dat het onverkoopbaar is. →
|
Een paar dagen later werd het beeld terugbezorgd, zo meldde de Los Angeles Times. We leren uit de woorden van Jeremy Childs ook dat de jongelui er van uitgaan dat dit een "young Buddha" is. Ach ja. Je moet even weten wat 't kost, maar wat 't voorstelt, ach.
|
|
|
| |
|
|
|
Nieuws over Boeddhisme is een productie van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme.
De paginas bestaan sinds december 2004.
| 
Stichting onder nummer 20138036.
|
| |
