De Tripitaka Koreana, bewaard in de Ha-einsa-tempel, is een serie in 18.258 houten planken gegraveerde uitgave van de gehele boeddhistische canon.
Nadat als resultaat van oorlogshandelingen de eerste versie van de op houtblokken uitgesneden tripitaka in 1232 in de vlammen was verdwenen, werd onder leiding van Iryeon sunim (1206-1289) in het jaar 1236, op de "Samanta-bhádra enlightenment site" (de Bohyeon doryang), op het terrein van de Baeng-nyeon-sa (sa = tempel) een tweede uitgekapt. Na 16 jaar was het werk gereed. De Baeng-nyeon-sa versie is de collectie die nu nog steeds bewaard wordt.
Meer preciese informatie uit dezelfde bron leert ons dat wat nu op drukblokken (en in afgedukte volumes) bewaard is een "Khitan-editie" is die, met twee andere edities van dezelfde canon mee werd teruggebracht door de monnik Heidjó (schrijf: Hyejo) die tussen 1105 en 1122 op stap ging naar "India", maar verder geraakte dan hij aanvankelijk voor ogen had. De Khitan (of Qidan) wordt een proto-mongools volk genoemd uit noord-oost Azië. De Khitan is hetzelfde lot beschoren geweest als alle andere tot het boeddhisme gekomen volkeren die als gevolg van die toevluchtname niet in eerste instantie dachten aan het opnemen van de wapenen of het moeten verdedigen van een vaderland.
Bron: "Korean Buddhist Culture, Accounts of a Pilgrimage, monuments, and eminent monks". Vol.10, pp.31 e.v. Uitg. Jogye Orde, 2012.
Het werk bestaat uit 15 miljoen karakters die zo perfect zijn uitgevoerd dat het lijkt of slechts een persoon ze gegraveerd heeft. De behuizing van de Tripitaka Koreana in de Haein-sa is op zichzelf al een wonder: het werk is over de eeuwen in perfecte conditie gebleven zonder dat ook maar enig houtblok gespleten is of krom is getrokken. Dit is het resultaat van een perfecte natuurlijke airconditioning die naar het schijnt door geen enkel mechanisch systeem kan worden geëvenaard.
In 1992 begon een groep monniken de canon te computerizeren. Het werk bleek echter al snel te gecompliceerd voor relatieve leken, zodat in 1994 een bedrijf met de naam Samseong Group te hulp snelde. In het jaar 2000 meldde het bovengenoemde bedrijf Highbeam een eerste resultaat. Een serie van "15 sheets of CD-Roms" was gereed gekomen.
In 2004 was het hele project afgerond, inclusief de door Haeinsa gewenste extra digitalisering. De monniken organiseerden een bijzondere ceremonie in het bibliotheek-gebouw, met de wens dat een groot publiek kennis zal kunnen nemen van al hetgeen de Tripitaka Koreana behelst.
In een ultrakorte bijdrage toonde de koreaanse ChosunIlbo van 23 oktober 2006 hoe "inwoners van Hapcheon-gun boeddhistische Geschriften, bekend als de "Tripitaka Koreana", of de "Palman Taejanggyong" die meer dan 80.000 blokdrukken omvat, op hun hoofd dragen."
Deze processie vond op 22 oktober 2006 plaats, in de regen, voor de hoofdtempel van de Jogye Orde in Seoul. Met deze processie werd opnieuw opgevoerd hoe 470 jaar geleden de boeken van het Ganghwa-eiland naar de Haeinsa-tempel in Hapcheon-gun werden gebracht.
Tijdens de achtste International Advisory Committee die in Pretoria, Zuid-Afrika gehouden werd, heeft de Unesco de Tripitaka Koreana aan de Werelderfgoederen-lijst toegevoegd. Dit werd op 18 juni 2007 bekend gemaakt.
In 2011 wordt gevierd dat de Tripitaka Koreana 1000 jaar oud was. Besprekingen tussen Noord en Zuid die in de eerste twee maanden van 2010 werden gevoerd, leverden op dat Noord-Korea deelnam aan deze viering.
Op 13 juli 2004 bracht CNN het nieuws dat een bedrijf geaffilieerd met Microsoft, Highbeam, gereed gekomen was met het digitaliseren van de Tripitaka Koreana die in het koreaans de Koryo Daejanggyeong heet.
Onderzoek in 2010/2011
Er is discussie over ontstaan en ouderdom van de Tripitaka Koreana. Voor de volledigheid is hier daarom ruimte gegeven aan een kritisch onderzoek.
Onderzoeker Oh Yun-hee heeft in 2010/2011 een boek uitgebracht over de Tripitaka Koreana.
Hij noemt de set die nu in de Ha-einsa is opgeslagen "een vervalsing". Die betiteling, zo zegt hij, is bewust gekozen; niet "kopie" of iets dergelijks, maar vervalsing, om Korea wakker te schudden tot zijn recente onderzoeksresultaten. Uit een gesprek dat hij had met Baek Sung-ho van de JoongAng, dat op 16 februari 2011 werd gepubliceerd, moeten we toch concluderen dat "vals" verkeerd gekozen is.
De oorspronkelijke set werd in 1011 gebeiteld tijdens de Goryeo-dynastie (918-1392). De tekst volgde die van een Chinese canonieke set, die Kai-yuan Shi-jiao lu heet. (Opvallend daarbij is dat het woord lü 'verhandeling' betekent, niet 'canon' of 'sūtra'.) Die chinese versie, uit de Song-dynastie werd in 983 gemaakt.
De eerste versie was de oudste complete canonieke set op het aziatische vasteland.
In 1094 werd een verbeterde versie gemaakt. Tijdens de Mongoolse invasie in 1232 werden zowel de oorspronkelijke als de verbeterde versie van de Koreaanse Tripitaka vernietigd, zegt Oh. Ze gingen in vlammen op. Wellicht door een tempelbrand.
Wat Haeinsa nu bewaart, zegt hij, is een tweede editie van de verbeterde versie uit 1094. Of, zoals hij zegt, de derde editie als je de Song-versie meerekent. Oh meent dat de nu bekende editie weer helemaal het oorspronkelijk Song-model volgt, tot en met de kalligrafie. (We moeten dan aannemen dat het beitelwerk gedaan is op basis van een gedrukte versie van de Chinese canon.)
Na Korea gingen ook andere landen en dynastieën — Japan, de Liao (d.w.z. de Kitán), de Yuan, Ming en Qing — op hout uitgebeitelde versies maken. Ze zouden daarbij gebruik hebben gemaakt van een gedrukt voorbeeld van de Koreaanse versie omdat die versie niet alleen compacter was, maar ook inhoudsopgaven bezat. Bovendien kende de Song-versie zo'n 500 tot 1000 spelfouten, en die zijn er in de Koreaanse editie voor een groot deel uitgehaald.
2021
De Korea Times (https://m.koreatimes.co.kr/pages/309947.html?gosh) van 6 juni 2001 liet weten dat de Tripítaka Koreana voor het eerst aan een groot publiek getoond zou gaan worden. Vanaf 19 juni 2021, zo schreef Park Han-sol, is de collectie ieder weekend te bezichtigen. De krant toonde tevens grote fotos van de blokdrukken (het "kapwerk") en het interieur van het gebouw.
2024
De Korea Herald van 19 maart 2024 meldde dat de blokdrukken gedigitaliseerd gaan worden. Het uitvoerende orgaan is de CHA (Cultural Heritage Administration) die de afdrukken van de blokdrukken, die zijn gedrukt op moerbijpapier, gaat fotograferen en in een online-file gaat zetten. De werkzaamheden aan de 81.258 vellen "hanji" (in het japans "washi") moeten in 2027 afgerond zijn.
|
Deze pagina is er een op de site www.buddha-dharma.nl 
www.buddha-dharma.nl is eigendom van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme
|
| | |
