■ De Organiser van 15 augustus deed verslag van een "2e Internationaal Forum", gehouden in Ulan Ude, Buryatië, Rusland. En ook deze keer hadden ze het over de uitdagingen van de moderniteit.

Uiteraard waren er vertegenwoordigers uit wat we mahāyāna- en/of vajrayāna-streken noemen. Maar ook waren er uit theravāda-landen als Cambodja, Laos, Myanmar, Sri Lanka, en Thailand. Dat is een wezenskenmerk geworden van het boeddhisme sinds de late 20e eeuw: inclusie, althans een demonstratie van veelvuldigheid: zoveel verschillende filosofische en praktijklijnen hebben we! Daar zijn we trots op! (Kom daar eens om bij elkaar verketterende religieuze stromingen!)

Het moment van vergaderen was ook zo gekozen dat zeker de theravādin op tijd thuis konden zijn voor de jaarlijkse regentijd-retraite waarin niet gereisd wordt, althans niet langer dan een dag en een nacht. Zo konden ze met maximaal 2 verschoningen op en neer naar Ulan Ude, want per monialenregels mogen ze niet meer dan 3 volledige sets kleding hebben. (Meer bagage zou onderweg maar een obstakel zijn. Monniken met een wat grotere rolkoffer? Ga er maar van uit dat daar een vraagteken bij gesteld kan worden, tenzij ze naar veraf-streken als Nederland moeten waar ze maar moeten zien hoe ze geraken, om het op zijn vlaams te zeggen.)
Het rondtrekken is een tweede natuur voor tenminste genoemde theravādin; ga er op uit, ried Boeddha hen aan, geen twee tesamen, en verklaar de Leer aan wie het horen wil (d.w.z. aan wie er naar vraagt; wie niets vraagt zal ook niets horen, je moet er wel wat voor doen).

In 2025 wil dit gezelschap opnieuw samenkomen, met nog meer deelnemers, zo hopen ze. Of dat dan opnieuw in Ulan Ude zal zijn, daar vinden we in het artikel geen antwoord op.