■ Cambodja. Koning en regering verklaren 8 april tot International Buddhist Day

■ Sri Lanka. Jaarlijkse tentoonstelling van het Tandreliek

■ Vietnam. Thailand schenkt Pāli Tipitaka

■ India. Theravāda-vestiging in deelstaat Arunachal Pradesh

Het Walubi wordt in dit paper beschreven als in de 70-er jaren onder druk van Soeharto opgezet door de thaise Dhammayut[ika] sub-stroming van het theravāda. Anders dan Soekarno die niet voor niets de pancasila uit het boeddhisme overnam — en omvormde, was Soeharto een overtuigd islamist die andere levensbeschouwingen in Indonesië als potentieel problematisch zag.

"ThaiJO", dat geen doorklik naar het PDF toestaat, meldt dat Walubi in 1998 ten onder ging. Dat was ook de tijd waarin in Indonesië een wijziging van de regeringsmacht plaatsvond. We zien aan de reactie op het overlijden van de heer Murdaya, en op hetgeen de onderstaande ejournal meldt, dat het Walubi toch weer is herrezen, danwel in een min of meer andere vorm is doorgegaan.

Dit ejournal beschrijft hoe in 2017 het indonesische Constitutionele Hof een besluit uitvaardigde dat een "verzoening" tussen de "āgama" (de leer van het boeddhisme) en de "kepercayaan" voorstond (religieuze bewegingen anders dan de islam, m.n. de "chinese" religies). Men zal, zoals in Vietnam ook is geprobeerd, gewild hebben dat de niet-islamitische, en niet-christelijke, stromingen op levensbeschouwelijk vlak de zaak zouden herzien om zo tot een geheel te komen waarin de overeenkomsten vastgelegd zouden worden, en de verschillen weggepoetst. Vooral zal zeker de islamleiding gewild hebben dat ze met slechts 2 "anderen" te maken zouden hebben: het christendom en die "kepercayaan".⁽¹⁾ Men zou zich dan niet meer als een stier in de arena voortdurend om en om hoeven te wentelen om te zien wat die anderen doen en vinden, om daar dan een antwoord op te kunnen leveren, danwel een overheid aan te zetten tot deze of gene maatregel.
In zo'n voorgesteld samengaan zullen Walubi en de anderen volstrekt geen zin hebben gehad, en de indonesische overheid zal die gedachte na verloop van tijd hebben laten varen. Althans, we horen er niet meer over.

(1) In Maleisië, dat op dit vlak vergelijkbaar is met Indonesië, slaakte, zo stond het in een van de kranten, een moslim op een zekere dag een zucht van verlichting. Hij had een kind uit een van de oorspronkelijke volkeren geadopteerd (die een vorm van animisme beleven), en tot de islam gebracht door het de betreffende formule te laten zeggen. Nu was, zo sprak hij opgelucht, ook dit kind tot de beschaving toegetreden.