■ Een artikel in
Apollo Magazine opende met een foto van de Tosho-gu Shrine, een japanse vooroudertempel ter nagedachtenis van de eerste
shōgun,
Toku-gawa I-eya-su die leefde tussen 1543 en 1616. (Zou hij echt van die grote oren hebben gehad?)
De foto die hier in AM wordt afgebeeld staat niet in het artikel, maar het idee is er: bonter kan het niet, Japan gesproken. Het gebouw heeft de bontheid van een chinese daoïstische tempel. Dat is niet erg, maar 't valt wel op.
■
Jiji (dji dji) van de Japan Times had op 19 december een kort artikeltje over de manieren waarop de verschillende shinto-schrijnbesturen omgaan met corona-maatregelen, zeker met het oog op een grote toeloop rond de jaarwisseling. Zo zijn bij de schrijnen de houten lepels weggehaald waarmee de bezoeker wat water schept om de handen te wassen; ze moeten nu hun eigen gereedschapje meenemen
(en velen deden dat al, nog voor de pandemie). Ook is het koord weggehaald waarmee de bezoeker een bel kan luiden. Nu kan z/hij langs een sensor swipen, en dan gaat-ie. Hetzelfde geldt voor het geluksnummertjes uit een houten kist vissen. Nu kan wie een smartphone heeft een QR-code scannen om een virtueel nummertje op te halen waarop dan een waarzeggersspreuk staat.
■ Singapore heeft als eerste land kweekvlees in de winkel liggen. Dat wil zeggen dat het amerikaanse bedrijf
Eat Just kunst-kippevlees heeft geproduceerd.
Er is al jaren namaak-vlees op de aziatische markt, soja- of andere producten die zo zijn samengesteld dat het er uit ziet als ham, en proeft als ham. Toch vlees willen proeven kan inderdaad de eerste stap zijn op weg naar een volledig vegetarisch dieet.
■ De naam Jātaka (djaa taka - geen nadruk op -ta-) wordt gebruikelijk vertaald met "Geboorteverhalen". Het zijn sagen, legenden, en sprookjes met een boodschap, en in meerderheid is Boeddha daarin de hoofdfiguur.
Dit verhaal gaat niet over Boeddha, maar is gebaseerd op observaties van olifantenhouders. Met andere woorden, het kan echt gebeurd zijn.
Er waren er eens een olifant, Buba, zeg maar, en een hondje. Ze waren vrienden. De olifant wiegde zijn vriendje in zijn slurf. De een genoot met gesloten oogjes, en de ander wiegde vrolijk voort.
Toen werden de vrienden gescheiden. De olifant kwijnde weg, wilde niet meer eten, en stond op het punt dood te gaan. Toen brachten ze de hond maar terug, en beiden leefden nog lang en gelukkig.
■ Bij de video die
Yahoo! online zette over myanmarese monniken-reddingsacties richting pythons:
Op het pad door
wat Tham Thong lag een python, roerloos, ze had net gegeten en was, zoals dat met pythons gaat, volkomen lethargisch totdat de maaltijd zou zijn verteerd. Ik stapte dan maar over haar heen. Even later bleek dat ze een eekhoorn had verorberd. Een duitse retraitante — ich bin op weg naar huis — bracht me een bundeltje iets. Het bleek het eekhoornjong te zijn. Zei de vroedvrouw van beroep: dood gaat het toch, maar binnen zal het iets comfortabeler sterven; Tjuus.
Brengt ook de herinnering weer naar boven over de Tijgertempel. Tot grote woede van dierbeschermers werden daar tijgers opgevangen, en zelfs gefokt — en dat laatste hadden de monniken niet moeten doen. Eenmaal overgebracht naar een reservaat waren een aantal tijgerdames zo van slag dat ze niet meer wilden eten: ze stierven.
■ Ook
internationaal is het opgevallen dat "het Rijks" een tentoonstelling gaat organiseren over de personen die betrokken zijn geweest bij de slavenhandel. Er wordt aangekondigd dat hier 140 objecten te zien zijn, waaronder schilderijen van slavenhouders en hun nakomelingen. Artnet noemde met name Oopjen Coppit, dochter van een suikerhandelaar. "Rijk geworden in de suiker", en "suikeroom" zijn inderdaad staande uitdrukkingen.
■ Op 15 december werd op een van de nederlandse radiozenders een nieuwe omroepvereniging aangekondigd: "ongehoord Nederland". Het gesprek kwam op het onderwerp feiten versus meningen. Wij willen verschillende meningen laten horen, sprak de initiatiefnemer van ON. Ja maar, als de feiten nu anders uitwijzen, moet je dan zomaar meningen de ruimte geven die nergens op gestoeld zijn? — Ja!
Er was eens een gesprekje met een van die vele maar half geschoolde Nederlandsen:
— Na de langste nacht, nog voor de Kerst, wordt het langzaamaan weer licht.
— Nou! Ik vind dat het pas weer licht wordt ná Kerstmis!
■ Ieder jaar kiest ook Japan een woord van het jaar. Voor het afgelopen jaar 2020 is gekozen voor "Mitsu" dat "close contact" zou betekenen. Net als voorgaande jaren kalligrafeerde de abt van de Kiyo-mizu-dera in Kyōtō dit op een groot bord bij de ingang van de tempel. Dat meldde
Nippon op 14 december.
■ Chhaugoth is de naam van een uit latten en lappen samengesteld krotje waarin je alleen maar gehurkt kan zitten. Dit wordt, of inmiddels werd, op het platteland van Nepal, maar ook in India gebruikt om vrouwen af te zonderen in hun maandelijkse menstruatie-periode. Nepal is nu wakker geworden. De afbraak van dergelijk tuig is inmiddels in volle gang. We mogen veronderstellen dat een vooruitgang voor wat betreft aanbod van materialen voor dergelijke periodes daaraan heeft bijgedragen. De angst voor een verspreiding van "corona", zo schrijft
My Republica, lijkt echter de eerste aanjager te zijn geweest voor de afbraak van Chhaugoth.
■ In Sri Lanka is een specialist er in geslaagd een medicijn te ontwikkelen dat COVID-19 zou kunnen genezen. Dat meldde de
Daily News op 16 december.
verder
■ Ze hebben het eerder gedaan: de Amerikanen, althans het Congres, hebben een wetstekst aangenomen waarin zal staan dat de Tibetanen het recht hebben om hun eigen volgende dalai lama te kiezen. Dat meldde onderandere een
kappersvakblad op 22 december. Het Congres heeft in die tekst ook opgenomen dat ze "verschillende programmas en reglementen verbonden met de Tibetanen" gaan financieren. Onvermijdelijk worden daarin verschillende sancties en reisbeperkingen meegenomen voor chinese functionarissen naar de VS.
■
Het is schattig, maar wie ruzie met de buren wil moet zijn husky leren janken.
Stichting onder nummer 20138036.